In Sin categorizar

A COLONIA CONTROLADA POR UN GRUPO DE VECIÑOS DA AVENIDA DE BARCELONA SERVIRÁ DE MODELO NA CIDADE.

Os amantes dos animais levan tempo en acción en Santiago e queren dar un paso definitivo cara a unha nova política de control, coidado e manutención dos bichos en todo o municipio. Son voluntarios neste tarefa, á que están entregados, e queren o apoio institucional para formar fogares desatinados aos gatos abandonados. De non facelo, a alternativa é a fame e a persecución.

Na rúa de Barcelona existe un modelo patente do que hai que facer na cidade co respaldo do Concello. Nesta zona había unha señora que alimentaba aos gatos, pero non tiña onde refuxiar a comida e os animais estaban dispersos nunha zona de casas pequenas. A boa muller ingresou nun asilo e os bichos quedaron abandonados á súa sorte. E foron reproducíndose de maneira alarmante.

Unha veciña, Mar, avisou ao refuxio de Bando, que de animais rueiros non quería saber nada. E entón unha lámpada alumóuselle no magín. Decidiu propoñerlle ao presidente da comunidade de veciños, e a todos os integrantes da veciñanza, a formación dunha colonia controlada. É dicir, que os animais soltos (capturados a través dunha gaiola trampa) estivesen alimentados, coa comida dentro dunhas casiñas para non mollarse, que non andasen dispersos e fosen todos esterilizados. E puidesen ser curados e saneados.

Unha decisión deste tipo concita, obviamente, proles e contras. A comunidade de veciños debateu a cuestión e os partidarios do refuxio gatuno gañaron nunha rifada votación por só tres votos. Pero gañaron, e as casiñas montáronse no patio da veciñanza co asentimento de todos os residentes, incluídos os que se opuxeron, quen aceptou democraticamente o veredicto.

«A comunidade veciñal foi xenerosa», subliña Teresa Jardón, presidente da Asociación de Amigos dous Animais. Varias entidades animalistas uníronse á causa, e o refuxio controlado da avenida de Barcelona converteuse nun modelo para seguir no municipio.

Altruísmo

E iso é precisamente o que queren as persoas e entidades que o atenden cos seus escasos recursos e a súa entrega filantrópica á defensa dos animais, que haxa refuxios deste tipo nos lugares do municipio onde existen núcleos de animais e que o Concello (con cuxos responsables se entrevistaron) involúcrese no apoio institucional e económico a esta tarefa.

Na zona da avenida de Barcelona os gatos xa non constitúen un problema veciñal polos seus ruídos, sucidades ou cheiros, segundo constata o presidente da comunidade veciñal Pablo Martín, e desenvolven unha vida máis sa e feliz. Deica pouco terán areneras con cubertas de aceiro.

«No canto de facer unha política de capturar e esterilizar, o primeiro é alimentar e refuxiar en casiñas aos animais», di Teresa Jardón. E logo, cando haxa condicións para facelo, esterilizarlos.

Nesta última función hai que resaltar a función altruísta do veterinario de Servet, José Luis Ribeiro, que efectúa o seu labor de forma gratuíta (mesmo lle custa diñeiro) e nas mellores condicións e co máximo coidado, de forma que lle importa ter aos gatos operados en observación varios días.

Á parte de José Luis e de Teresa, no cadro de honra do refuxio é preciso colocar a Mar Proupín, a persoa que coida a colonia, aliméntaa e esteriliza coa comida. O presidente da comunidade de veciños, Pablo Martín; a directiva de SOS Animalia, Olalla García; e a da Sociedade Protectora de Animais, Fátima; e Estefanía, de Cosmopet. Todos eles están embarcados no control e a protección dos animais co punto de mira da Choupana, onde se vai a emprender a segunda fase das areneras e novas casiñas.

«Non podemos só capturar e esterilizar porque así segue a persecución e a fame do animal»

Teresa Jardón

«Antes aparecían 20 ou 25 gatos ao menor ruído nas zonas de tendales e cociñas, e agora iso non ocorre»

Pablo Martín

«Para os veciños isto é máis cómodo porque non hai pelexas sexuais dos gatos nin ruídos nin cheiros»

José Luis Ribeiro

Fontte: http://www.lavozdegalicia.es

Recent Posts